Moeder van Remke

Onze dochter Remke komt in Kon-Tiki terecht nadat ook het bijzonder kleuteronderwijs niet geschikt bleek voor haar. We leerden Kon-Tiki kennen na een opendeurdag.

Een hele stap voor ons maar een zeer positieve ervaring. We ontmoetten er mensen die met hart en ziel werken met deze kinderen. We nemen een kijkje in leefgroep Sesamstraat en zien dat ze werken met materiaal waar Remke thuis ook mee speelt. Spulletjes waarvoor wij speciaal naar de speel-o-theek rijden, zijn hier allemaal gewoon aanwezig. En Remke? Die blijkt zich al meteen helemaal thuis te voelen. In gedachten zien we haar daar al in de groep. Met een positief gevoel keren we huiswaarts.

Na twee maanden krijgen we telefoon dat er een plaatsje is voor Remke.

In het begin is Remke meer teruggetrokken en leeft ze in haar eigen wereldje. Maar stilaan keert ze zich meer naar de buitenwereld en staat ze open voor de dingen om haar heen. Ze blijft evolueren en dat is heel fijn om te zien.

Het samenwerken met alle mensen die met Remke omgaan in de voorziening, is niet altijd vanzelfsprekend. Het is immers niet altijd gemakkelijk alle neuzen in dezelfde richting te krijgen en iets dat je als ouder heel graag wil verwezenlijkt zien voor je eigen kind, blijkt niet altijd haalbaar binnen de werking of de groep.

Maar het is belangrijk voor ons als ouders om controle te kunnen houden. We willen mee kunnen beslissen over welke stoel goed is voor Remke, in welk bed ze best slaapt …

We willen te allen tijde betrokken ouders zijn en samen met anderen werken aan de toekomst van ons Remke.

We hebben door de jaren heen onze prioriteiten en verwachtingen moeten bijstellen. Dat is niet altijd gemakkelijk geweest en ging gepaard met de nodige emoties. Werk en carrière maken werden van minder groot belang. We leerden meer relativeren en vooral bewuster en intenser genieten van het leven.

In Heder voelen we ons betrokken. We werken ‘samen’, dat is belangrijk voor ons. We zien hier voor Remke een mooie toekomst.